drukuj
Celem realizowanego zadania jest pogłębienie poziomu świadomości dydaktycznej nauczycieli akademickich dotyczącej osobliwych wymogów procesu edukacji w szkołach wyższych. Analizie i prezentacji podczas realizacji zadania podlegać będą m.in. informacje charakteryzujące stopień rozwoju intelektualnego i społecznego, wymagany od osób, które kończą wyższe uczelnie. Autor zakłada, że jest to poziom umożliwiający absolwentom studiów profesjonalne wykonywanie specjalistycznej pracy odpowiadającej ich osobliwemu (respective kierunkowemu) przygotowaniu. Poziom ten zostaje w tekście sprecyzowany i opisany w kategoriach psychologicznych, a także porównany ze stopniem umysłowego rozwoju młodzieży rozpoczynającej naukę w wyższych uczelniach. W efekcie zostają określone, a następnie krótko omówione, ważkie z dydaktycznego punktu widzenia, zasadnicze przeobrażenia struktur intelektu oraz metody stymulacji umysłowego rozwoju przydatne w pracy z młodzieżą akademicką.
Zgodnie ze współczesną psychologiczną wiedzą winny one stymulować rozwój różnorodnych form rozumowania relatywistycznego i dialektycznego. Powinny prowadzić do opanowania przez jednostki czynności myślenia systemowego, intersystemowego, metasystemowego i paradygmatycznego. Mają sprzyjać rozwojowi czynności metamyślenia, zdaniem autora, konstytutywnych dla efektywnej pracy wykonywanej przez specjalistów.