Zarządzanie wiedzą o zagrożeniach i bezpieczeństwie uczniów w rozwijaniu szkolnych systemów bezpieczeństwa

Istotą zrealizowanego projektu było:
- rozpoznanie aktualnej sytuacji zarządzania wiedzą o zagrożeniach i bezpieczeństwie uczniów w szkole, a także przybliżenie i zarekomendowanie nauczycielom nowego narzędzia jakim jest zarządzanie wiedzą. Podkreślenie faktu, że zarządzanie wiedzą może być skutecznie wykorzystywane w działaniach wychowawczych, profilaktycznych i opiekuńczych związanych z rozwijaniem szkolnych systemów bezpieczeństwa, z równoczesnym wskazaniem na konieczność wdrażania w szkole projektów wspierających rozwój kultury zarządzania wiedzą, mających charakter pedagogiczny, psychologiczny i społeczny, których celem będzie stymulacja zmiennych organizacyjnych, osobowościowych i interakcyjnych, odpowiedzialnych za podniesienie poziomu zarządzania w określonym szkolnym środowisku;
- zwrócenie uwagi i podkreślenie jej znaczenia, że samo narzędzie jakim jest zarządzanie wiedzą, chociażby najbardziej racjonalnie skonstruowane, nie rozwiązuje sprawy bezpieczeństwa uczniów. Skuteczność oddziaływania wychowawczego, profilaktycznego i opiekuńczego zależy bowiem nie tyle od samego narzędzia, ile raczej od tego, jak tym narzędziem społeczność szkolna będzie się posługiwać, jakie cele będzie chciała osiągnąć przy jego pomocy, a także jak i w jakich kulturowych warunkach będzie go stosować, czyli od kompetencji zarządzania wiedzą w sferze jej tworzenia, transferu i wykorzystania;
- zaznaczenie, że koniecznym warunkiem skuteczności zarządzania wiedzą o zagrożeniach i bezpieczeństwie uczniów jest, z jednej strony,  pobudzanie, skłanianie i zachęcanie do rozwoju jednostkowych i szkolnych kompetencji dotyczących: a) myślenia kreatywnego i twórczego rozwiązywania problemów, b) szybkiego, adekwatnego do zagrażającej sytuacji, aktywizowania się zespołów wiedzy, a także umożliwiających zespołom pracę w atmosferze głęboko ludzkiej życzliwości, gdzie dzielenie się wiedzą nie ma cech formalistycznych, lecz przybiera formy: żywych kontaktów generujących pomysły i sugerujących określone zadania, wartkiej wymiany poglądów, cierpliwie uzgadnianych sensów, c)  umiejętności monitorowania postępów oddziaływań wychowawczych, profilaktycznych i opiekuńczych, ukierunkowanych na podnoszenie efektywności realizowanych przedsięwzięć. Z drugiej strony, systematyczne poszerzanie i pogłębianie wiedzy jednostkowej i szkolnej o tym, jakie rzeczy, zdarzenia, procesy powinien nauczyciel brać pod uwagę i w jaki sposób to robić, aby zwiększać swoją wiedzę o uczniu/ach i tych czynnikach, które wpływają na podejmowanie przez niego, przez nich zachowań ryzykownych.

Nauczyciele są świadomi tego, że zanim uczeń podejmie działania ryzykowne i zdecyduje się na ich kontynuowanie, to przeżywa on przez szereg negatywnych doświadczeń społecznych: w domu, w szkole, w obcowaniu z rówieśnikami i uczestniczy w wielu sytuacjach zagrażających. Wiedzą też, że o uczniowskich przeżyciach związanych z utratą swojego poczucia bezpieczeństwa nie dowiadują się w odpowiednim dla właściwej reakcji czasie, a także wiedzą, że jeszcze więcej trudności sprawia im dotarcie do informacji i poznanie tych zagrażających zjawisk i sytuacji oraz wypracowanie właściwej strategii postępowania. Mając to na uwadze sugerowano, żeby:
- intensyfikować wdrażanie projektów integrujących instytucje pracujące dla bezpieczeństwa oraz kulturowo zróżnicowane środowiska, po to, aby tworzyć kulturowe i organizacyjne warunki sprzyjające dzieleniu się wiedzą o zagrożeniach, ich pojawianiu się, intensyfikowaniu i oddziaływaniu na młodych ludzi, ułatwiające wdrażanie tzw. najlepszych praktyk służących rozwiązywaniu bieżących problemów wychowawczych, a także pobudzające do innowacyjności w zakresie rozwoju potencjału kompetencyjnego poszczególnych osób i zespołów wiedzy rozwiązujących problemy zagrożeń;
- tworzyć warunki i wdrażać do praktyki koncepcję szkoły zarządzającej wiedzą. Wskazano na twórcze walory szkoły zarządzającej wiedzą, jako na dynamizmy otwierające przed nią nowe, rozległe możliwości kreowania, transferu i wykorzystania wiedzy o zagrożeniach i bezpieczeństwie uczniów w pracy wychowawczej, profilaktycznej, opiekuńczej.

Projekt finansowany przez Ministerstwo Nauki i Informatyzacji
(1 H02D 009 30) realizowany w okresie: 19. 06. 2006 – 18. 12. 2008